ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਿਲਦਿਆਂ -ਇਕ਼ਬਾਲ ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ

ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ ਜੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਮੇਹਨਤੀ ਤੇ ਸਿਰੜੀ ਬਣਨ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਏ

ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਇਹ ਢੰਗ ਵਧਿਆ ਲੱਗਾ| ਇਸ ਤਰਾਂ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਆਪਣੇ ਆਪੇ ਦੀ ਪਰਖ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ

Iqbal bai ji, tuhade naal 5 minute di milni tan yaadgar bani hi c, par ajj aapne aap naal hi interview wali jugat v dil te ukkar gai.... kyon k iqbal bai ji di aapne aap nal kiti interview mere lai pehli hai... jinde raho.... jwanian mano hahahha

ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਦੱਸੀ ਗਈ ਅਪਣੀ ਸ਼ੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਵਾਰਤਾ ਵਾਕਈ ਬਹੁਤ ਵਿਸਥਾਰੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਹੈ ਲੇਖਕ ਨੇ ਅਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਤੋਂ ਨਿੱਕੇ ਪਹਿਲੂ ਉੱਪਰ ਵੀ ਬਾਖੂਬੀ ਰੌਸਨੀ ਪਾ ਕੇ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਨਾਲ ਤੋਰਿਆ ਹੈ ਬੇ-ਸ਼ੱਕ ਲੇਖਕ ਇਸਨੂੰ ਸਵੈ -ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਵਿਚਲੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਤੱਕਦਿਆਂ ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾਂ ਕੇ ਉਹ ਇਸ ਵਿਧਾ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਸਬਦ '' ਤੂੰ '' ਕਦੀ ਵੀ ਸਵੈ ਦਾ ਪਰਗਟਾਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜਿਹਾ ਕੇ ਕਰੀਬ ਕਰੀਬ ਹਰ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਦੋ ਵਿਆਕਤੀਆਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਦੂਸਰਾ ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਵਿਧਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਰਚਨਾ ਅੰਦਰ ਸਵੈ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ਼ਾ ਦੀ ਹੌਂਦ ਵੀ ਕੁੱਝ ਜਿਆਦਾ ਹੋ ਜਾਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਪਾਠਕ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ਹਾਂ ਜੋ ਗੱਲ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ਼ਾਯੋਗ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਲੇਖਕ ਨੇ ਅਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਫੈਲਾਅ ਕੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝ ਆ ਸਕੇ ।

ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ ,ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ

ਲਗਦਾ ਹੂਣ ਤਾਂ ਜਦ ਵੀ ਕਨਾਡਾ ਆਈ ................ਤੁਹਾਡੇ ਹਥ ਦੀ ਬਨੀ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲਈ , ਜਰੂਰ ਆਓਣਾ ਪੇਨਾ ਹੈ ਜੀ...............ਐਨਾ ਸੰਘਰਸ਼ , ਓਹ ਮਾਈ ਗੋਡ.............ਇਕਬਾਲ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਸੀ .. ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਚਮਚੇ , ਛੂਣਛਨੇ ..................ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਬਚਪਨ ਬਿਤਾਇਆ ਹੋਣਾ....

ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਚਿੜੀ ਦੇ ਬੋਟ ਵਾਂਗ ਹੀ ਇਸ ਸੰਸਾਰ 'ਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਦੈæææ ਖੰਭਹੀਣæææ ਤੇ ਬਲਹੀਣ! ਕਈਆਂ ਨੂੰ 'ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ' 'ਚ ਮਾਪਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਚੰਗਾ 'ਚੋਗਾ' ਮਿਲ਼ ਜਾਂਦੈ, ਚੰਗੀ ਪਰਵਰਸ਼ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਐ, ਤੇ ਬਹੁਤੇ ਬੱਸ 'ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ' 'ਚੋਂ ਗਿਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਕੀੜੀਆਂ ਦੇ ਝੁਰਮਟਾਂ ਵੱਲੋਂ ਘੜੀਸੇ ਜਾਣ ਲਈ... ਹਾਲਾਤ ਦੀਆਂ ਕੀੜੀਆਂ ਜਿੱਧਰ ਜੀ ਕਰੇ ਖਿਸਕਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ...bahut khoob eh lines dil nu chun walian ne

bahut maza aya....aap ji vadhai de hakdaar o..eh mukaam ghalana ghalan hi prapat hunda...jug jug jeo..

ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਢੰਗ ਹੈ ਇਹ,ਸੁਹਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਗਿਆ ਚਾਚਾ।

ਜਿਨ੍ਹਾ ਸਵਾਦ ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ ਜੀ ਨੂੰ ਪਖੋਵਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਆਇਆ ਓਤ੍ਨ੍ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਲੇਖ ਪੜ੍ਹ ਕਿ ਆਇਆ

ਵੀਰ ਇਕਬਾਲ, ਪੜ੍ਹਕੇ ਐਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਕਈ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣਦਾ ਹੋਵਾਂ। ਬੜਾ ਕੁਛ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲਗਿਆ। ਪਰ ਸਾਰੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਵਿਚ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ ਘਾਟ ਖਟਕਦੀ ਰਹੀ। ਸਮੁੱਚ ਤੌਰ ਤੇ ਤੂੰ ਤੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਹੋਰ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਣ ਲਗ ਪਿਆ ਏਂ ਤੇ ਲਗਦਾ ਰਹੇਂਗਾ । ਕੈਲਗਰੀ। ssandhu37@yahoo.ca

ਇਕਬਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਬੋਲਦਿਆ ਸੁਨਣ ਜਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿੱਖਤਾਂ ਪੜ੍ਹਣ ਸਮੇ ਮੇਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦਿਮਾਗ ਦੀ ਬਜਾਇ ਦਿਲ ਵਿਚੋ ਬੋਲ ਤੇ ਲਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤ ਪੜ੍ਹਦਿਆ ਵੀ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੁਆਂਲਾ ਦੀ ਖੁਬਸੂਰਤੀ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਬਾਹਰ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੀ ਹੈ

as interesting as his KAVISHERY

I AM proud of my teacher MADAM SUKHSAGAR who is his BETTER HALF

bhaut he vadhia i liked so much . thanks shiv for this so nice and different interview

Enjoyed reading. I very much appreciate Iqbal's liveliness

.nabhe kawi darbar ch ehna da ik nayab sheyar sunya si ... dil ch leh gya ..sanjh krda han ..ਬੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੁੱਲ ਪਰ ਚੁੰਮਣ ਅਲੋਪ ਨੇ ..thanx for sharing

It is an interesting piece of autobiography entirely in a different style; I will share information about cancer with my wife how to kill cancer instead of getting killed by it....... interesting Iqbal Ramoowalia ji .... Wish you health and happiness. Yours--- Gurnam Gill

tuhade walon apne naal mukaat ne parbhavat kita hai bahut khoobsoorat andaaz hai tuhada .tusi zindgi de sandabh vich bahut khoobsdoort gallan kitian hn pendu mahaul pendu zindgi da chitran khoob bian kita hai tuhadi kavita naal aje tak sanjh nahin payi pr tuhade uprokat vicharan ne dil nu tsalli diti hai mera pehla ghazal sangreh sulgade chapia taan dostan ne tuhade kavita sangreh bare dasia pr eh anjane vich hoia .tuhadi uprokat likhat ne mainu parbhavit kita hai

ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਦੋਸਤਾਂ/ਸਨੇਹੀਆਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਇਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੀ ਫ਼ੋਨਾਂ ਰਾਹੀਂ ਅਤੇ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ `ਚ ਸਿਫ਼ਤ ਕੀਤੀ।

Bahut hi khoob, dusra karan ki CA jan da.... Waiting for that

Bahut khoobsurat, Iqbal ji i salute to your strughle.

Superb. A very distinct and unique style of writing. Worth reading.

swaad aa gea

ਬਾਈ ਐਹ ਜੋ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ,ਤੇਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਨੇੜਿਓ ਜਾਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਵੀ ਤੇਰੇ ਵਾਰੇ ਇਹੀ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ --"ਜੇਸਾ --- ਸੁਣੀਦਾ ਤੇਸਾ ਹੀ ਮੈਂ ਡੀਠ" ----ਹਰਬੰਸ ਬੁੱਟਰ

I become more +ve after reading.You are the best.....Long Live..!.../GST

Well Done...!!! Congratulations...!!!

Iqbal sir di GALLAN te GEET ch interview dekhi suni c, Bahut mza ayeaa.Saal ch ikk vaar darshan hunde ne.Online ohna nu vadh auna chahida hai.

pathko is navin kisam di bhasha nu pado savad lavo bai iqbaal ne punjabi varqik vich ik navin bhasha ghadi hai. theek ose taran jado khinde punde singh janglan ja ghode dian khathian te rain basera karde san. jis nu asi guru ki ladli fauj di bhasha karke vi jande han. bai di aap biti bai di varqik vaang navi te alokaar bhasha lai ke ai hai punjabia de vehde. eh bai di jivni nu hor vishthar bai di hadbiti SADDE SAAJ DI SARGAM dindi hai.

ਸੋਹਣਾ ਲਿਖਿਆ....ਸੁਆਲ ਵੀ ਬੰਦੇ ਦੇ ਆਵਦੇ , ਜੁਆਬ ਵੀ ਆਵਦੇ............ਇਹ ਸਹੂਲਤ ਜਚੀ ਨਹਿਂ

ਕਾਫੀ ਦਿਨਾ ਤੋਂ ਸਮੇ ਦੀ ਭਾਲ ਚ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਲਿਖਾਂ ,ਇਕਬਾਲ ਬਾਈ ਜੀ ਦੀ ਗਲਬਾਤ ਪੜ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਵਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇ ! ਮੈਂ ਵੀ ਜਦ 1981 ਵਿਚ ਕਨੇਡਾ ਆਇਆ ,ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਖੇ ਦਿਨ ਕਡੇ,ਇਹਨਾ ਵਾਂਗ ਅੰਗ੍ਰੇਜੀ ਦੀ ਮਾਸਟਰ degree ਗੰਜੀ ਹੋ ਗਈ ,ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਦੋ ਭੈਣਾ ਸਨ ,ਮਗਰੋਂ ਆੜਤ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਛਡ ਕੇ ਆਏ ,ਇਕਬਾਲ ਜੀ ਬੰਗੂ ਟੈਕ੍ਸੀ ਚਲਾ ਕੇ ਘਰ ਵਾਰ ਤੋਰਿਆ !ਉਹਨਾ ਦਿਨਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਇੰਟਰਨੇਟ ਜਾਂ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿਤਰਾਂ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਲ ਕਰ ਸਕੀਏ ,ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਜਾਦਾਂ ,ਕਾਲਜ ਸਮੇ ਦੀਆਂ ਮਿਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਨ੍ਜਾਂ ਸਿਰਫ ਖਤ ਲਿਖ ਕੇ ਵੰਡੀ ਜਾਨੀਆ! ਵਿਦੇਸ਼ ਆ ਕੇ ਦਿਲ ਲਾਉਣਾ ਵਡਾ ਔਖਾ ,ਇਕ ਲੰਬੀ ਘਾਲਣਾ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ! ਵਖਰਾ ਕਲਚਰ,ਰਹਨੀ ਵੇਹਨੀ ਤੇ ਜਿਓਣ ਦਾ ਢੰਗ ਹੀ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ! ਚਲੋ ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਆਇਆ ,ਪਰ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਿਛ੍ਹੇ ਸ਼ਡ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ,ਸਚਿਓਂ ਉਹਨਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਤ੍ਰ੍ਸ੍ਜੋਗ ਹੁੰਦੀ ਹੇ ,ਹਰ ਵਕਤ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕ ਦਰਦ ਲੈ ਕੇ ਘੁਮਦੇ ਨੇ !ਅੱਜ ਕਲ ਤਾਂ ਜੋ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ,ਉਹਨਾ ਦਾ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਪੇਹ੍ਲਾਂ ਆਇਆ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ,ਉਹਨਾ ਵੇਲਿਆਂ ਵ੍ਹਿਚ ,ਖਾਸ ਕਰ 1972 ਵੇਲੇ ਦੇ ਆਇਆਂ ਹੋਇਆਂ ਨੇ ਜੋ ਦੁਖ ਝਲੇ ,ਸਥਾਪਤੀ ਲਈ ਜੋ ਦੁਖ ਝਲੇ ,ਨਸ੍ਲਵਾਦ ਦੇ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਏ ,ਦਰਦਨਾਕ ਤ੍ਜ੍ਰਵੇ ਨੇ ! ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਫਲ ਵੀ ਹੇ ,ਇਥੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਪੜਾਈ ਮੁਹਇਆ ਕਰ ਸਕੇ ਹਾਂ! ਨਸਲ ਵਾਦ ਦੇ ਪਖ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਸੂਬੇ ਮੈਨੀਟੋਬਾ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਆ ,ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਵੰਕੋਉਵੇਰ ਜਾ ਓਨਟਾਰੀਓ ,ਸੰਘਣੀ ਆਵਾਦੀ ਵਾਲੇ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ,ਉਥੇ ਕਈ ਵਾਰ ਨਸ੍ਲਵਾਦ ਦਾ ਮੁਸ਼ਕ ਮਹਸੂਸ ਕੀਤਾ ! 1980 ਵਿਆਂ ਵਿਚ ਕਾਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਨਸਲੀ attack ਦੇਖ੍ਹਿਆ ,ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਨਸਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਰਮਾਰ ਹੇ ! ਮੈਂ ਬਾਈ ਇਕਬਾਲ ਜੀ ਦਾ ਧਨਵਾਦ ਵੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ,ਉਹਨਾ ਨੇ ਪਿਛੇ ਜਿਹੇ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਪਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ cancer ਦੇ ਇਲਾਜ ਵਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿਤੀ ,ਉਂਜ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਚਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸਕੇ ,ਪਰ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਕੁਜ ਸਮਾ ਲਮਕਾ ਸਕੇ ਸਾਂ! ਦੋਸਤੋ ਆਪਾਂ ਕਹ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਕੇ ਕੈਨੇਡਾ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜਿੰਦਗੀ ਸੋਖੀ ਹੇ ਪਰ ਜਦੋਜਾਹਦ ਬਹੁਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੇ ,ਮੈਂ ਇਥੋਂ ਕਈ ਆ ਕੇ ਮੁੜ ਦੇ ਵੀ ਦੇਖੇ ਨੇ ! ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਹੋਊ ਜੋ ਆਪਣੇ ਵਤਨ ਦਾ ਦਰਦ ਦਿਲ ਵਿਚ ਲਏ ਬਿਨਾ ਜੇਓੰਦਾ ਹੋਊ ,ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਉਸਲ ਵਟੇ ਲੈਂਦਿਆਂ ਕੀਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਇਕਬਾਲ ਜੀ ਦੀ ਗਲਬਾਤ ਸੋਚਦਿਆਂ ਹੁਣ ਲਿਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ,ਇਨ੍ਹੇ ਸਾਲਾਂ ਨੇ ਜਖ੍ਮ ਤਾਂ ਵਹੁਤ ਦਿਤੇ ,ਲਿਖਦਿਆਂ ਲਿਖਦਿਆਂ ਮੁਕ੍ਣੇ ਨਹੀਂ ...ਧਨਵਾਦ

ਜੋ ਡਰ ਗਿਆ , ਸਮਝੋ ਮਰ ਗਿਆ .... ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਡਰਤਾ ਦੇ ਅਸੀਂ ਕਾਇਲ ਹੋ ਗਏ ਆ ਜੀ..

interesting...thnx for sharing

It is a master-piece of auto-biography written with the feelings of inner heart. The story of a successful person who spent (major part of) his Life in struggle and who never bent before hardships in life but tackled the tides of times in such a way that we feel proud when we see the foot prints of a miraculous person showing the way to others who are on cross roads of life and success .

waah waah waah ...........

ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲਗੀ ਸਵੈ ਮੁਲਾਕਾਤ.......ਰੌਚਿਕ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਾਇਕ ਵੀ।

bahut vadhia

ਇਕਬਾਲ ਵੀਰ ਜੀ,,,,,ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ,,,,,ਇਕ ਇਕ ਅੱਖਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਿਆ! ਵਾਹੇਗੁਰੁ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਤੰਦਰੁਸਤ ਅਤੇ ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿਚ ਰੱਖੇ

ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾਦਾਇਕ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੈ, ਇਕਬਾਲ ਰਾਮੂਵਾਲੀਆ ਜੀਓ, ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਦਕਦਿਲੀ, ਸੋਚ ਤੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਆਨਤਦਾਰੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੈ...

Wonderful